Τατοΐου ιστορίες

14 - Ιούλιος 1969

Ο αγώνας ταχύτητας της Βέροιας που δεν έγινε στις 20 Απριλίου του ’69 έδωσε τη θέση του σε ένα "μικρό" Τατόι. Ο χαρακτηρισμός «μικρό» είναι διττός και έχει να κάνει τόσο με τη διάρκειά του, που ήταν 90’ και όχι 180’ όσο και με τη νέα σχεδίαση που εφαρμόζεται για πρώτη φορά. Η μεγάλη ευθεία σπάει περίπου στα 2/5 της, δημιουργείται μια καινούργια παρακαμπτήριος με δύο στροφές θεωρητικά 90 μοιρών, που δεν θα αργήσει να πάρει το όνομα «σικάν» ή «σηκαίην».

Η νέα σχεδίαση μπορεί να θεωρηθεί ως προϊόν της συνεργασία του Σ.Ο.Α.Α. με την Ε.Λ.Π.Α αφού στα φύλλα της 18ης Ιουνίου αναγράφεται ότι ο πρόεδρος του συνδέσμου Ν. Καπετανάκης επισκέφθηκε το Τατόι με τον Αλ. Δαρδούφα και μαζί κατέληξαν στο νέο σχεδιασμό. Αυτός ο αγώνας επίσης θα σηματοδοτούσε και νέες εξελίξεις, αφού ο Ν. Καπετανάκης αποδέχτηκε πρόταση που του έγινε και αμέσως μετά την τέλεση του αγώνα ανελάμβανε διευθυντής του αγωνιστικού τμήματος. Φυσικά παραιτήθηκε και από το προεδρείο του Σ.Ο.Α.Α., το Δ.Σ. του οποίου συνεδρίασε και με νέα ψηφοφορία εξέλεξε νέο πρόεδρο τον Στ. Ζαλμά. Στο αγωνιστικό κομμάτι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανάπτυξη. Πολλές συμμετοχές, νέα πρόσωπα, νέα αυτοκίνητα και μια αγωνιστική ομάδα που αργότερα μέσα στο καλοκαίρι θα ταράξει αρκετά τα ύδατα τόσο εντός όσο και εκτός αγώνων. Είναι το Ωmega racing team που ξεκινά με μια Jag e type και δυο Sting ray, ενώ σχεδιάζει να φέρει Lamborghini Miura, Porsche Carrera. Παράλληλα εξετάζει την πιθανότητα παραγωγής 15 φόρμουλα V, δέκα των οποίων θα πουλήσουν σε ενδιαφερόμενους και τις υπόλοιπες πέντε θα τις τρέξουν οδηγοί της ομάδας. Πραγματικά μεγαλεπίβολα σχέδια. Χορηγός της, ιδέας ήταν ο Στέλιος Χατζημιχάλης ένας νεαρός, τότε, επιχειρηματίας, αντιπρόσωπος στην Ελλάδα ρολογιών Omega και Τissot.

Την άλλη μέρα στον αγώνα «Μαύρος» και Τζώνυς μονομαχούσαν επί 88 λεπτά. Ο Γιάννης ταχύτερος στο πίσω κομμάτι μάζευε τις διαφορές, ο Πεσμαζόγλου στην ευθεία τις άνοιγε. Έκανε κάποιες απόπειρες να περάσει ο οδηγός της GTA αλλά ο Τζώνυς είχε ασφαλίσει πόρτες και παράθυρα με το γνωστό του τρόπο, πλην όμως στον τελευταίο γύρο η μετάδοση της στρίγγλας τον πρόδωσε και η υπομονή του Γιάννη θα ανταμειφθεί με τη 2η θέση. Με τη 2η διότι στην πρώτη είχε εγκατασταθεί ο Καπετανάκης από τον τρίτο γύρο, πράγμα καθόλου περίεργο, αλλά αρκετά περίεργο καθώς την κράτησε έως τέλους, αφού η πλημμελής προετοιμασία των αυτοκινήτων του και η γενικότερη προσέγγιση του στο σπορ δεν ήταν τα καλύτερα εχέγγυα  για επιτυχίες. Το Τατόι τον είχε πιστωμένο με μια νίκη και στις 6 Ιουλίου την πήρε πολύ δίκαια και πειστικά. Επίσης στον τελευταίο γύρο «βγήκε» τόσο ο Γιώργος Ανέστης, σε μια προσπάθεια να περάσει τον «Μαύρο», όσο και ο Γιάννης Λέκκας που ήταν πολύ άνετα εμπρός στην κλάση του.

15 - Οκτώβριος 1969

Στο τρίωρο της 9ης Οκτωβρίου του 1969 οι περισσότεροι κορυφαίοι συνδυασμοί, υπέφεραν από μηχανικά προβλήματα.  Είτε εγκατέλειψαν είτε αναγκάστηκαν σε αργούς ρυθμούς. Ο μόνος άνευ προβλημάτων, ο Τζώνυς, πιστεύοντας ότι είναι μακράν μπροστά, γύριζε αδιάφορα. Όταν κατάλαβε το λάθος της πληροφόρησης που είχε από τα πιτς του, “έβαλε φωτιά” στην πίστα, σημείωσε νέο ρεκόρ γύρου, αλλά ήταν αργά. Πάντως ακόμα και η οργανωτική επιτροπή δεν μπορούσε να δώσει αποτελέσματα επιτόπου, γι’ αυτό και δεν έγινε γύρος θριάμβου. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τους φανατικούς οπαδούς του τελικού και δίκαιου νικητή να περιφέρουν τον Σταμάτη Κόκκοτα θριαμβευτικά στους ώμους τους. Δεν ήταν και τυχαίος οδηγός. Πάνω απ’ όλα, όμως, ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη των ελληνικών αγώνων της δεκαετίας σε επίπεδο γενικής. Την επόμενη μέρα οι οργανωτές εξέδωσαν τα επίσημα αποτελέσματα και κάθε αμφιβολία διαλύθηκε.

Σ’ εκείνο το τρίωρο επίσης έκανε την πρώτη εμφάνισή της η νέα λευκή 1750 GTA στα χέρια του «Μαύρου», ενώ την παλιά κόκκινη την οδήγησε ο Περικλής Φωτιάδης. Εγκατέλειψαν και οι δύο. Το ρεπορτάζ είναι από το περιοδικό «Ωτο – Τουρίσμ». Το ’69 είναι η πρώτη φορά που τελείται το μικρό Τατόι. Στον αγώνα του Ιουνίου θα σημειώσει, όπως προείπαμε την πρώτη και τελευταία του νίκη εκεί ο Νίκος Καπετανάκης με 2002 (μ.ω.τ. 109,5) Το Νοέμβριο, στο δεύτερο μικρό Τατόι της ιστορίας θα σημειώσει επίσης την πρώτη του νίκη ο Περικλής Φωτιάδης με GTA (μ.ω.τ. 109,6)

16 - Αύγουστος 1970.

Τατόι 1η Αυγούστου 1970. Στις δοκιμές είχαμε το σπάνιο φαινόμενο δύο «ισοπαλιών». Ο 1ος και 2ος να έχουν τον ίδιο χρόνο όπως και ο 4ος με τον 5ο . Τον ταχύτερο χρόνο σημείωσε ο περσινός νικητής Ν. Καπετανάκης, που στο μεταξύ άφησε την προεδρεία του Αγωνιστικού και επανήλθε στη δράση, μόνο που δεν οδηγούσε την 2002 αλλά τη Jag που κάποτε ανήκε στο Omega racing team, ακριβώς τον ίδιο χρόνο (2΄:34΄΄:4) πέτυχε και ο «Μαύρος» ενώ την πρώτη σειρά θα συμπληρώσουν ο Πεσμαζόγλου (2΄:35΄΄:5), και ο Τσινιβίδης με το Μοσχού να σημειώνουν επίσης το ίδιο χρόνο (2΄:35΄΄:7). Στη δεύτερη σειρά θα βρισκόντουσαν ο νικητής και ο δεύτερος της Ρόδου Κοτζαμάνης, Φωτιάδης και οι «Lift» Παπούδης. Με την εκκίνηση έφυγε, ως συνήθως, μπροστά η Vette και μέχρι τον 6ο γύρο Μοσχούς και Τζώνυς έπαιζαν το παιχνίδι εναλλαγής της πρώτης θέσης, με την «στρίγγλα» να σαρώνει στην ευθεία και το Γιώργο να περνάει επικεφαλής, στο πίσω κομμάτι. Από το 7ο γύρο όμως η 2002 παρέμεινε μπροστά, ενώ στον 11ο και ο Τσινιβίδης πέρασε τον Πεσμαζόγλου. Το διαφορικό της 2002 του Σπύρου είχε άλλες απόψεις και ανάγκασε την συμμετοχή σε εγκατάλειψη. Στον 15ο γύρο η διαφορά μεταξύ του πρώτου Μοσχού και του δεύτερου Πεσμαζόγλου ήταν στα 18΄΄, ενώ στον 24ο γύρο δηλαδή στα 60΄ λεπτά αγώνα έφτασε στα 44΄΄. Λίγο αργότερα, εμφανίζει πρόβλημα ο κινητήρας της 2002, αρχίζει προοδευτικά να ρετάρει και να χάνει δύναμη. Οι χρόνοι του Μοσχού πέφτουν, ο Τζώνυς αρχίζει να μειώνει, τα πιτς του αντιδρούν άμεσα, η πινακίδα με την ένδειξη Fast σηκώνεται και το κυνήγι αρχίζει. Ο Μοσχούς ζητά με νοήματα να μπει στα πιτς προκειμένου να επισκευαστεί και να συνεχίσει με περισσότερη δύναμη. Του το αρνούνται, αφού καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση και οι πιθανότητές τους παραμένουν ζωντανές μόνον αν μείνει μέσα.

Στο 72ο λεπτό του αγώνα η διαφορά έχει περιοριστεί στα 30΄΄, στο 79ο στα 22΄΄ και από τα πιτς του Τζώνυ βγαίνουν τρία F , δηλαδή η εντολή να κινηθεί οριακά. Στο 82ο λεπτό, 8 λεπτά πριν τον τερματισμό η διαφορά έχει πέσει στα 15΄΄, στο 85ο στα 11΄΄ και ο τελευταίος γύρος ξεκινά με τη διαφορά ανάμεσα στο καταδιωκόμενο και τον καταδιώκοντα να έχει μειωθεί σε λιγότερο από 6΄΄. Το μοτέρ της 2002 ρετάρει πλέον πάρα πολύ και ο Τζώνυς αφήνει το θηριώδες αμερικάνικο κουπέ να ξεχυθεί στην ευθεία αξιοποιώντας κάθε υπομονάδα ισχύος. Δύο λεπτά σιωπής. Όλων τα βλέμματα καρφώνονται στην έξοδο της βόρειας δεξιάς. Είναι η 2002 που βγαίνει πρώτη αλλά η Vette ακάθεκτη ακολουθεί μειώνοντας συνεχώς τα μέτρα της διαφοράς. Στην παρακαμπτήριο δεν αλλάζουν τα πράγματα η B.M.W. πλασάρεται και τερματίζει πρώτη με διαφορά 18 μέτρων που υπερκαλύπτονται αμέσως μετά την πτώση της σημαίας. Ένα ζευγάρι χέρια σηκώνεται από απέναντι. Ακολουθούν και άλλα. Ήταν οι πρώτοι οπαδοί του Γιώργου στην πρώτη του νίκη στο Τατόι. Λίγες στιγμές αργότερα θα έχουν περάσει από "μέσα" και θα τον σηκώνουν ψηλά, μετά το γύρο του θριάμβου. Μια σπουδαία ακολουθία διακρίσεων, μιας λαμπρής καριέρας μόλις είχε ξεκινήσει, με μια αγχωτική νίκη.

17 - Οκτώβριος 1970

Τρίωρο Τατόι 18 Οκτωβρίου 1970. Η πολύ πρώτη εμφάνιση της γαλάζιας Α 110 στο προσκήνιο των ελληνικών αγώνων. Δεν μπόρεσε να τερματίσει, αν και κάποια στιγμή προηγήθηκε! Μέσα στα επόμενα επτά χρόνια απέκτησε ισχυρότερο κινητήρα, (1,8 λίτρων), βάφτηκε στα χρώματα υποστηρικτών (Άσσος & Bic), μα πάνω απ΄ όλα συντηρήθηκε από μια ομάδα μοντέλο, οδηγήθηκε από έναν υποδειγματικό οδηγό, που με την παρουσία του προσέφερε στο σπορ και τελικά πρωταγωνίστησε σε κάθε μορφή αγώνα στην Ελλάδα.

φωτό:Ε.evan M.

Στην εικόνα διακρίνονται και τα χαρακτηριστικά ξύλινα διαχωριστικά που όριζαν το χώρο του κάθε αγωνιζόμενου, στην περιοχή των pits. Το κουπέ από τη Διέππη φοράει ζάντες Gotti και φέρει δύο Cibie έξτρα. Στις πρώτες του εμφανίσεις με το μοτέρ των 1.600 κ.εκ. υπέφερε από συμπτώματα κακής ψύξης. Αυτή ήταν και η αιτία της εγκατάλειψης σε εκείνον τον αγώνα.

18 - Οκτώβριος 1970

Από τον ίδιο αγώνα λίγες στιγμές μετά τον τερματισμό, ένας μάλλον αιφνιδιασμένος Γιάννης «Μαύρος» Μεϊμαρίδης δέχεται από το ανοικτό παράθυρο την «εισβολή» νεαρού φιλάθλου – υποστηριχτή με το τετράδιο και το στυλό προτεταμένο για ένα αυτόγραφο. Οι Ελληνικοί αγώνες αρχίζουν να αποκτούν τα είδωλά τους. Η καρό σημαία έξω από το ανοικτό παράθυρο της GTA, μαρτυρά τη νίκη του 26χρονου οδηγού. Ήταν η τρίτη και τελευταία του στο Τατόι. Ήταν και η τελευταία της καριέρας του. Του έμεναν μόλις 50 εβδομάδες ζωής, έως το circuit της Ρόδου, τον Οκτώβριο του ’71 όπου τραυματίστηκε θανάσιμα, ενώ βρισκόταν επικεφαλής. Όλη η επόμενη αγωνιστική του χρονιά,  θα κυλήσει με αναποδιές και τον Οκτώβριο, θα τελειώσει με τρόπο τραγικό.

φωτό:Ε.evan M.

19 -1972

Το 1972, σε επίπεδο πρωταγωνιστών, η απώλεια του Γιάννη θα συμπαρασύρει εκτός αγώνων τον Περικλή Φωτιάδη, που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το χαμό του φίλου του. Θα αποσυρθεί ως οδηγός, αλλά όχι ως «ομαδάρχης». Τουναντίον μάλιστα. Θα ενδυναμώσει το αγωνιστικό τμήμα του και θα το βαφτίσει Motor Hellas racing Dpt. Στην ομάδα θα έρθει ο Γ. Μοσχούς, που όχι άδικα θα χαρακτηριστεί ως η «μεταγραφή της χρονιάς», ξεκινώντας με αυτόν τον τρόπο μια σχέση με τα ιταλικά αυτοκίνητα που θα στιγματίσει όλη τη ζωή του όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και σ’ επαγγελματικό. Σε εκείνη την πρώτη χρονιά του με τη GTAm, ο Γιώργος τερμάτισε σε 3 από τους 6 αγώνες που συμμετείχε, με δύο πρώτες και μια δεύτερη θέση, ενώ και στους τρεις αυτούς αγώνες πέτυχε τον ταχύτερο γύρο.

φωτό: Αλέξης Σοφιανόπουλος

Τα παλμαρέ όμως, λένε ή γράφουν την μισή αλήθεια. Ή άλλη μισή βρίσκεται στο συναίσθημα που γεννά ο τρόπος που οδηγούν κάποιοι οδηγοί. Στην κορφή αυτής της λίστας φιγουράρει ο Γιώργος. Η εικόνα συνηγορεί ανυπερθέτως.