Τατοΐου ιστορίες

28 - Ιούνιος 1974
φωτό: Δημήτρης Σαββίδης

Δύσκολη από την αρχή, ξεπερασμένη από το ΄70, αλλά ο Τζώνυς δεν επιθυμούσε να την εγκαταλείψει. Ο λόγος για την Vette, η οποία στον ίδιο αγώνα ελαφρωμένη όσο ποτέ, με εμπρόσθιες και οπίσθιες φτερούγες πήρε μια έκτη θέση στους δοκιμαστικούς, πίσω από έναν άριστο Φίλιππο Αντωνιάδη που έφερε τα 1.300 κ.εκ. του πρωτότυπού του, μπροστά από πολλά ισχυρότερα αυτοκίνητα. Στον αγώνα, ο Τζώνυς, δεν κατάφερε να τερματίσει, δημιουργήθηκε μάλιστα ένα μικροεπεισόδιο όταν τον ντουμπλάριζε ο πρωτοπόρος Μάκης Σαλιάρης (GRD) και ο Τάκης Πιρπιρής, από τις σελίδες των 4Τ. (τ. 47. Αυγ. 1974. σ. 76) δεν διστάζει να τον αποκαλέσει Κλάυ Πεσμαζόγλου, από την παροιμιώδη συνήθεια του Clay Regazzoni να μην αφήνει ταχύτερους οδηγούς να τον περνούν.

29 - Ιούνιος 1974
φωτό: Δημήτρης Σαββίδης

Εξαιρετική εμφάνιση έκανε σε εκείνον τον αγώνα έκανε και ο Giovanni Ragusa με 16 βάλβιδο μοτέρ από τον Γερμανό βελτιωτή Josef Schnitzer. Τέταρτο χρόνο στις δοκιμές, (2.09.4) πίσω από τα τρία πρωτότυπα για να αναρριχηθεί στη δεύτερη θέση στον αγώνα με 126, 8 μ.ω.τ. και 2.06.9 ταχύτερο γύρο. Στην εικόνα ντιφτάρει την άγρια και όμορφη 2002 στην παρακαμπτήριο, έτοιμος να ντουμπλάρει την τρίλιτρη Tabac B.M.W. του Κώστα Ράπτη που τερμάτισε στην 7η θέση.

30 - Ιούνιος 1974
φωτό: Δημήτρης Σαββίδης

Νικητής εκείνης της μέρας ο «Σιρόκο» με το «Grac». Δεν μπόρεσε να απειλήσει σε καμιά περίπτωση το GRD του Σαλιάρη αλλά στους αγώνες είναι γνωστό ότι δεν κερδίζει πάντα ο ταχύτερος, αλλά ο καλύτερος. Ο Μάκης εγκατέλειψε μετά από μια μακρά, άνετη πρωτοπορία και κάτω από έντονο ήλιο με υψηλές θερμοκρασίες ο «Σιρόκο» δεν μπόρεσε μεν να πλησιάσει τις καλύτερες επιδόσεις που είχε πετύχει με το Grac στις προηγούμενες εμφανίσεις του, αλλά κάνοντας εκείνη τη χρονιά το «τρία στα τρία», εξασφάλιζε άλλον έναν τίτλο.

31 - Ιανουάριος 1975

Η ιστορία της ομάδας 1, αντανακλά το ευρύτερο ύφος των ελληνικών αγώνων. Ξεκίνησε σαν μια ωραία ιδέα, θεσμοθετήθηκε ο πρώτος τίτλος το ’74 (πρωταθλητής Αλ. Τσαντούλας) αλλά δεν άργησαν να φανούν τα προβλήματα. Αιτία ήταν οι παρατυπίες στα όρια της απάτης που έκαναν μερικοί οδηγοί στα οχήματά τους. Ένας μάλλον διάτρητος κανονισμός, μια ασαφής αντίληψη και εφαρμογή των homologation και μια περίεργη, διφορούμενη αντίληψη της δικαιοσύνης γρήγορα οδήγησαν σε αδιέξοδο. Όλα τα παραπάνω αποδεικνύονται στην απόφαση του Πειθαρχικού της Λέσχης σύμφωνα με την οποία επιβάλει την ποινή του αποκλεισμού των 5 αγωνιστικών στον «Λεωνίδα» από τους αγώνες ταχύτητας για σωρεία παραβάσεων στο αυτοκίνητό του στον αγώνα της ομάδας 1 της 16ης Φεβρουαρίου του ‘75. Είναι μια ποινή συμβιβασμού από την άποψη ότι αφ’ ενός μεν του καταλογίζει αμέλεια και όχι δόλο αφ’ ετέρου δεν του αφαιρεί τη αγωνιστική άδεια αλλά τον αποκλείει μόνο από τους αγώνες ταχύτητας εκείνης της χρονιάς, δίνοντας του το δικαίωμα να συμμετάσχει σε όλους τους υπόλοιπους. Μαλακότερα δεν γινόταν. Ο τιμωρηθείς έχοντας εξαντλήσει την ευαισθησία του στην προηγούμενη για τους ίδιους λόγους, παραίτηση του από το Δ.Σ. του Σ.Ο.Α.Α. τώρα με το νέο του παράπτωμα παραμένει αμετακίνητος στο προεδρείο του συνδέσμου.

φωτό: Ν.Σ.Ζ.

Στην εικόνα τα οχήματα της ομάδας 1 είναι παρατεταγμένα για την εκκίνηση του αγώνα της ομάδας της 19ης Ιανουαρίου του 1975. Από αριστερά «Λεωνίδας» (Audi 80 GT), «Ιαβέρης» (Alfa Veloce), Πεσμαζόγλου (Kadett 1,9), Μπελέγρης (NSU), Κοκκαλάνης (Escort Mexico). Τον αγώνα κέρδισε άνετα ο «Λεωνίδας» αξιοποιώντας την τεχνική του υπεροπλία, αφού ο «Ιαβέρης» στην απέλπιδα προσπάθεια του να πιάσει το GT που φορούσε slicks κάπου το παράκανε και βγήκε.

32 - Ιανουάριος 1975
φωτό: Ν.Σ.Ζ.

Πολύ πετυχημένα εξέφρασε την χρηματοοικονομική άποψη της εμπλοκής του εκείνη την εποχή ο «Ιαβέρης» λέγοντας: «Είμαι ευχαριστημένος που ξόδεψα τα μισά χρήματα από τους άλλους αλλά και δυσαρεστημένος διότι συνήθως κάνω τον μισό αγώνα.» Εκείνη την συννεφιασμένη μέρα πάντως, στο τελευταίο Τατόι που μέτρησε στο πρωτάθλημα του ’74 δεν έκανε ούτε τον μισό αγώνα. Έμεινε στον πρώτο γύρο. Λίγους μήνες αργότερα όμως, θα πετύχει την σημαντική επιτυχία της κατάκτησης του 18ου Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ταχύτητας. Σημαντική όχι μόνο στο οδηγικό κομμάτι αλλά και στο τεχνικό, διότι το πρωτότυπο που οδήγησε ήταν φτιαγμένο, στημένο από τα χέρια του Χρήστου «Μπούμπη» Βαλασόπουλου.

33 - Ιανουάριος 1975
φωτό: Ν.Σ.Ζ.

Στημένος στην πρώτη θέση του grid, δεμένος μέσα στο GRD, ο Μάκης Σαλιάρης ευδιάθετος και χαμογελαστός ως συνήθως, λίγο πριν την εκκίνηση του Τατοΐου της 19ης Ιανουαρίου ’74 όπου θα σημείωνε τη δεύτερη του νίκη. Δίπλα του, ο εκτελών χρέη team manager εκείνη την εποχή στην ομάδα, Γιάννος Λιβέρης. Αν δεν με απατά η μνήμη μου ο Γιάννος, είχε τελειώσει το TUFTS πριν από τον και ως «κουρασμένο» αποκαλούμενο, πρώην έλληνα πρωθυπουργό.

34 - Ιανουάριος 1975
φωτό: Ν.Σ.Ζ.

Ο Κώστας «Σίρο», (αργότερα και φον) Σπίθας, με την μαύρη, στα χρώματα του καταστήματος ενδυμάτων take six GTAm, καταδιώκει το Escort του Παύλου Μαδεντζή. Το τέλος της αναμέτρησης θα βρει τον Παύλο στη δεύτερη θέση, πίσω από το GRD του Σαλιάρη, ενώ ο νεαρός οδηγός της GTAm θα προσθέσει το όνομά του στη λίστα με τους εγκαταλείψαντες.

35 - Οκτώβριος 1978
φωτό: Δημήτρης Σαββίδης

Με το λευκό «μακρυμούρικο», RS Escort της «Κοντέλλης» ο Τάσος «Ιαβέρης» Μαρκουίζος δεν θα δυσκολευτεί να επικρατήσει άνετα στον αγώνα της ομάδας 1 της 8ης Οκτωβρίου 1978. Λίγα χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση με το πορτοκαλί ΤΤ στον αγώνα των νέων εκεί μέσα, όπου για πρώτη φορά συγκέντρωσε μαζικά τα βλέμματα του θαυμασμού , ο Τάσος, διανύει την αρχή μιας έντονης, σημαντικής για αυτόν περιόδου, αποκτώντας φανατικούς φίλους. Παράλληλα μια νέα εποχή έχει ανατείλει στο Ελληνικό motorsport. Για κάποιους αποτελεί την τελευταία ευκαιρία. Τα γεγονότα συμφωνούν Πολλοί αγώνες, καλά οργανωμένοι, νέες συμμετοχές, εμπλοκή εταιρειών, μετά από δυο χρόνια χωρίς πρωτάθλημα και αγώνες ταχύτητας το Τατόι ξαναδίνεται. Όλα είναι  αισιόδοξα. Έως το θέρος του ’79…