Sport 1200
Ξεφύλλιζα ένα περιοδικό την άνοιξη του 2007 όταν το μάτι μου έπεσε πάνω της. Μαύρη μεγάλη και επιβλητική. Περιοδικό για μοτοσικλέτες ήτανε.... που πάει το μυαλό σας? Αμέσως η μορφή της μου καρφώθηκε στο μυαλό.
Μέχρι τότε η εμπειρία μου με τα Moto Guzzi ήταν πολύ μικρή. Είχα οδηγήσει μια Breva 1.100 για μερικούς γύρους στην πίστα του Αιγινίου, ένα περιβάλλον που δεν της ταίριαζε και δεν αναδείκνυε τα προσόντα της. Επίσης είχα μια εικόνα στο μυαλό μου από λαδωμένα κύλινδρα και ανταλλακτικά που ποτέ δεν έρχονται. Τόσο ήξερα ο μωρός.
Το μικρόβιο της αλλαγής μοτοσικλέτας με έτρωγε από καιρό. Το FZS 600 ήταν σε γενικές γραμμές καλό παντού αλλά μετά από 50.000 χλμ έψαχνα για κάτι διαφορετικό. Τα γκάζια του ήταν αρκετά, η ροπή μόνο όταν ήταν φορτωμένο του έλειπε, τα φρένα καλά, οι αναρτήσεις αλλάχτηκαν με WP. Δεν είχε όμως αυτό το κάτι, δεν σου μίλαγε στην καρδιά παρά μόνο στο μυαλό. Επί ένα χρόνο οδηγούσα ότι μοτοσικλέτα έπεφτε στα χέρια μου. Ρουφούσα σαν σφουγγάρι επιδόσεις, τιμές, συναισθήματα από τις σύντομες βόλτες που έκανα. Κάπου έβρισκα ¨σχεδόν¨ αυτό που ήθελα, αλλά ποτέ αυτό ακριβώς. Χρήματα δεν υπήρχαν ποτέ αρκετά, χρόνος δεν με πίεζε για την αλλαγή του Fazer οπότε η έρευνα προχωρούσε αργά.
Ώσπου είδα την ¨άλλη¨ από κοντά. Πόζαρε πίσω από ένα τζάμι. Έλαμπε σε μια βιτρίνα ανάμεσα σε βέσπες και σκούτερ. Φυσικά δεν τόλμησα να μπω μέσα να την δω από κοντά. Ήταν μια Moto Guzzi. Αυτές είναι ακριβές, χαλάνε συνέχεια….απαπα δεν κάνει για μένα. Μετά έμαθα οτι ο Bicilindrico την έκανε test ride. Τηλέφωνο στα γρήγορα. ¨Μπορώ να την οδηγήσω και εγώ?¨ ¨Φυσικά για τεστ την έχουνε¨ ¨Θα έρθεις μαζί μου?¨. Δεν ήθελα να παραδεχτώ ότι δεν τολμούσα να την καβαλήσω μόνος. Ότι αισθανόμουν σαν να πηγαίνω στον οδοντίατρο. Φόβος και δέος για κάτι που ξέρεις ότι δεν πρέπει να φοβάσαι!!!
Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι ο ΗΧΟΣ. Καμία σχέση με οτιδήποτε άλλο είχα ακούσει, νορμάλ ή φτιαγμένο. Μαρσάριζες και σου σηκωνότανε οι τρίχες στα χέρια. Έκλεινες το γκάζι και σηκωνότανε οι τρίχες στο σβέρκο από τα σκασίματα. Γρήγορα βγήκαμε από την πόλη και εκεί κατάλαβα τι έχανα τόσα χρόνια. Άνοιγες το γκάζι με ότι σχέση και να είχες στο κιβώτιο και ένιωθες ένα χέρι να σε σπρώχνει μπροστά. Πλαίσιο και ανάρτηση κατάπιναν τα πάντα. Σε κλειστό στροφιλίκι με ζόρισε λίγο. Την οδηγούσα όπως το Fazer. Άγρια κατεβάσματα ταχυτήτων και σφαλιάρα στη στροφή. Μια ντίβα όμως δεν τις συμπεριφέρεσαι έτσι. Αυτή μου το θύμιζε κουνώντας τον πίσω τροχό της όλο χάρη δεξιά αριστερά. Μια ή και δύο σχέσεις πάνω από ότι στο 4κύνλινδρο και στρίβουμε με φόρα. Ξαφνικά από δύστροπη ροκ-σταρ μεταμορφώθηκε σε μπαλαρίνα. Και δώστου να ανοίγω το γκάζι και να ακούω το χαρντ-ροκ. Ο έρωτας ήτανε κεραυνοβόλος. Ο παλμός του κινητήρα με είχε κυριεύσει.
Την καβαλάς και νιώθεις ότι κάτι ζωντανό υπάρχει από κάτω σου. Ανοίγεις το γκάζι και γεμίζει το μυαλό σου από αυτόν τον ΗΧΟ. Βγαίνεις πάνω στα βουνά και νιώθεις ότι έχεις φτερά να σε σπρώχνουν στις φουρκέτες. Σταματάς να ξεκουραστείς στο ταξίδι και κάθεσαι να την χαζεύεις. Γυρνάς στο σπίτι σου και ακούς τα μέταλλα του κινητήρα να κρυώνουν. Μια Παρασκευή του Ιούλη την οδήγησα πρώτη φορά. Την Κυριακή κατάφερα να κοιμηθώ μερικές ώρες. Τα υπόλοιπα βράδια σκεφτόμουν την εμπειρία που είχα ζήσει. Το Fazer πουλήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και σύντομα η ¨άλλη¨ έγινε δικιά μου. Η ίδια που οδήγησα εκείνο το ζεστό απόγευμα του Ιούλη. Εκείνη πήρα, δεν ήθελα να μου φέρουν μια καινούργια. Είχαμε μοιραστεί μια σπάνια εμπειρία. Δεν γινόταν να την προδώσω. Πλέον δεν είναι η ¨άλλη¨, είναι η Μόνικα.
Γρήγορα αρχίσαμε να μαθαίνουμε ο ένας τον άλλον. Προσοχή θέλει μέσα στην πόλη και στα σημεία που η άσφαλτος είναι γυαλί. Εκεί ο πίσω τροχός θα σπινάρει εύκολα ακόμα και όταν ανοίγεις το γκάζι απαλά. Επίσης τα 240 γεμάτα κιλά της και το φαρδύ τιμόνι δεν σε διευκολύνουν όταν στριμώχνεσαι ανάμεσα σε ταξί και λεωφορεία. Μέχρι να κουραστείς όμως θα έχεις βγει από την πόλη. Στην εθνική τα πρώτα 150 χλμ περνάνε γρήγορα. Κάπου εκεί αρχίζεις να νιώθεις ότι ξεκίνησε το ταξίδι. 160-170 χλμ/ώρα άνετα με τον αέρα να σε χτυπά στο κράνος και τον κινητήρα να γουργουρίζει. Ο κινητήρας είναι ολόκληρο κεφάλαιο σε αυτήν τη μοτοσικλέτα. Ανοίγεις το γκάζι και ανεβάζει στροφές όχι σαν δαιμονισμένο Hayabussa ή σαν λυσσασμένο R1 αλλά με έναν τρόπο που σε κάνει να νιώθεις ότι υπάρχει ένας κινητήρας εσωτερικής καύσης από κάτω σου και όχι μια ηλεκτρική τουρμπίνα. Η απόδοσή του δεν τρομάζει και περισσότερα άλογα θα ζητήσεις μόνο αν θέλεις να κυνηγάς GSXR στην εθνική. Τα πολλά κυβικά και η απλωμένη απόδοση καλύπτουν την όποια έλλειψη δύναμης. Τα 200 χλμ/ώρα έρχονται εύκολα και από εκεί και πάνω η αντοχή του σβέρκου σου βάζει το όριο. Έχω καταφέρει να δω 223 χλμ/ώρα ξαπλωμένος πάνω στο ντεπόζιτο και ο κινητήρας είχε να δώσει ακόμα λίγες στροφές. Το μόνο που θα ήθελα είναι καλύτερη απόδοση του ψεκασμού στις χαμηλές στροφές για να συμβαδίζει με τον υπόλοιπο χαρακτήρα της μοτοσικλέτας. Πιστεύω ότι πρόβλημα είναι στην ανάγκη κάλυψης των προδιαγραφών ρύπων Euro3.
Η απόλαυση σε αυτήν τη μοτοσικλέτα όμως δεν είναι μόνο τα γκάζια.
Εξοπλισμός που αγγίζει τα όρια της υπερβολής. Για να αναλύσω τις λειτουργίες του trip computer θέλω 3 σελίδες. Μέχρι και χρονόμετρο με μνήμη 20 γύρων βάλανε οι αθεόφοβοι. Κλασικά όργανα με λευκό φόντο από άλλες εποχές. Αναρτήσεις που μεταμορφώνονται με μερικά κλικ. Λεπτομέρειες στην κατασκευή που θα άφηναν άναυδο Ιάπωνα οικονομολόγο. Αυτός ο αετός βρίσκεται ανάγλυφος στα πιο τρελά σημεία. Άνετη σέλα για 2 και υποδειγματική αεροδυναμική για γυμνή μοτοσικλέτα!!! Άλλαξα το τιμόνι με αυτό του Tuono και η ευελιξία βελτιώθηκε δραματικά. Επίσης πρόσφατα της δώρισα και ένα carbon τελικό Mistral για να δώσω περισσότερη έμφαση στον ΗΧΟ.
Περιστατικά του τύπου έσταξαν 3 σταγόνες λάδι από το φίλτρο όταν την πήρα βοηθάνε να δέσει η σχέση περισσότερο. Όπως κάθεσαι και την χαζεύεις με τις ώρες (το υπογράφω αυτό) έχεις και το νου σου για καμιά άτακτη βίδα. Επίσης μπορείς να αλλάξεις μερικές που με την πάροδο του χρόνου χάνουν την λάμψη τους με άλλες ανοξείδωτες. Αυτή όμως δεν θα σε αφήσει χωρίς ανταμοιβή.
Όσο γεμίζει το κοντέρ της με χιλιόμετρα, τόσο ζωντανεύει ο κινητήρας της. Γίνεται πιο εύστροφος, μειώνεται η κατανάλωση του, σταματάνε οι διαρροές, ανεβαίνει η απόδοση. Στα 15.000 χλμ που έχει πλέον η Μόνικα, πιστεύω ότι έχει περάσει την παιδική ηλικία και μπαίνουμε στην εφηβεία. Σταμάτησε να τσιμπάει λάδι, το κιβώτιο δεν φωνάζει, τα φρένα γίνανε καλύτερα. Μόνο η αριστερή τσιμούχα του πιρουνιού δάκρυσε. Ο χειμώνας θα φταίει που μου έχει στερήσει τις βόλτες. Της έχω υποσχεθεί ένα ταξίδι στο εξωτερικό για το καλοκαίρι και το περιμένει με αγωνία. Όπως και εγώ άλλωστε.
Η φράση “τα Moto Guzzi τα παντρεύεσαι” με χαρά μπορώ να σας πω ότι ισχύει!!!
Τελευταία Νέα
Τα πιο δημοφιλή
Σχετικοί σύνδεσμοι
- Σύννεφα στο Mandello del Lario
- V7 sport:Telaio rosso
- Τεχνικός κώδικας FIVA 2010
- Από χρόνο και μέταλλο: Sport 14
- Moto Guzzi και V90- twin
- Καύσιμο και Guzzi
- Λάδια και Guzzi
- Classic endurance 2012
- Moto Guzzi GTV 1939
- Moto Guzzi Trialce
- Guzzi diesel!!!
- Αντλία βενζίνης
- Εργασίες σε V7 Ambassador
- GMG 2011/90 χρόνια Moto guzzi
- Classic Trophy 2012
- Πρώτες βόλτες με μία V550 Monza
- Moto Guzzi: Bellagio 940
- Moto Guzzi: Sport 14
- Ipothesys
- Ιστορία του ΤΤ- Isle of Man
- MAGNI Guzzi Australia
- Τατόι ΦΙΛΠΑ: ημέρα αγώνα
- ΚΤΕΟ για μοτοσυκλέτες
- Moto Guzzi: V65 Police
- Εγκατάσταση βάσης πινακίδας:CATEYE-2
- Le Mans 850: «ο Άσσος»
- California Vintage
- Moto Guzzi:Stelvio 1200-2012
- Αλλαγή φίλτρου αέρα σε 1200 Sport / Breva
- Αποσύνδεση ταχυσύνδεσμου βενζίνης
- Moto Guzzi: 1000s
- Συνέντευξη: Doom (ΧΝ)
- Moto Guzzi: Nevada 750ie
- 2ο Τατόι circuit 2013: start your engines
- Moto Guzzi 850 Le Mans, ο Άσσος
- V11 Le Mans Rosso Corsa, L'ultimo Discendente
- Breva 1100: 85000 χλμ
- Moto guzzi T3 cafe racer 1976
- Moto Guzzi: V7 Classic
- Μοτο Guzzi: California 1400 touring
- Άδειες οδήγησης: ΑΜ, Α1, Α2 , Α
- ΑΕΤΟΙ ΣΤΟ ΠΗΛΙΟ 2014: Πρόγραμμα
- ΑΕΤΟΙ ΣΤΟ ΠΗΛΙΟ 2014
- Moto Guzzi: The Stelvio way
- Moto Guzzi: Airone 250 1952