Moto Guzzi: V65 Police

Η συγκεκριμένη καλλονή αγοράστηκε το 1992 μετά από την ευδόκιμη αποστράτευση της από την Τροχαία Εθνικών Οδών της Ελλάδος.  Ήταν η ομορφότερη από τις 10 αδελφές της που βγήκαν σε δημοπρασία, ή τέλος πάντων αυτή που μου έκλεισε το μάτι και μου άρεσε καλύτερα.

Πρίν την παράδοση της απο τον ΟΔΔΥ της είχαν κάνει το σχετικό «striptease», ώστε τα ευκολότερα και ακριβότερα κομμάτια της να πωληθούν (παρανόμως βεβαίως). Καρμπυρατέρ, ανορθωτές, αυτόματοι, τελικά εξατμίσεων, πλαϊνά καπάκια κλπ έλειπαν, αλλά η υπόλοιπη μοτοσυκλέτα ήταν πλήρης, και με πολύ λίγα χλμ (περί τα 11.000χλμ, στους τροχαίους άρεσαν τα τζαπάνια τότε) και σε γενικότερα καλή κατάσταση. Τότε ξεκίνησε η πρώτη ανακατασκευή της, με άπειρα απογεύματα ξοδεμένα να γυαλίζω στροφάλους, να τρίβω βαλβίδες, να αλλάζω τσιμούχες κλπ με τον μακαρίτη τον κυρ-Νίκο (χαρά στην όρεξη του, με ενέργεια μεγαλύτερη από την εφηβική δική μου). Οι καιροί προ-ίντερνετ, και η ανεύρεση των ανταλλακτικών πολύ δύσκολη. Ελάχιστα υπήρχαν στην υποτυπώδη νεοσυσταθείσα αντιπροσωπεία του Σπύρου Τζ. τότε, και τα τηλέφωνα σε Ιταλούς, Ιταλοσπουδαγμένους και ιταλόφωνους φίλους μου πολλά, τα κόστη δε ακόμη περισσότερα. Ακριβά μηχανάκια τα Guzzi ανέκαθεν. Η μοτό σενιαρίστηκε και έγινε σαν καινούργια σε 5 μόλις μήνες!!!! Από συγκυρία (γεια σου φίλε Γιάννη όπου και να είσαι) έτρεξε στο 1ο Αττικό Ράλι το 1993 παρέα με το Lemans του Γιάννη.

Νεώτερες αγορές, χρόνια απουσία στο εξωτερικό και προσωπικές ατυχίες την άφησαν κλεισμένη σε ένα υπόγειο γκαράζ για 8 έτη…… δεν παραπονέθηκε όμως. Όταν την ξαναείδα, σκονισμένη, θαμπή αλλά χαμογελαστή(!) ένιωσα σαν να μου ξανα-έκλεινε το μάτι…. «έλα να πάμε πάλι τις βολτες μας, τις αλητείες μας». Και τι δεν είχα κάνει μαζί της...ταξίδια σε όλη την Ελλάδα, κόντρες με TDR/NSR εποχής, ξενύχτια και καβγάδες τις μικρές ώρες, πόσες κοπελιές αποπλάνησε με την μονή αλλά άνετη σέλα της… πόσα δικάβαλα με 2 καταδρομείς & αποσκευές από Μ.Πεύκο - Αθήνα και πίσω. Παραμέρισα για άλλη μια φορά τις κούτες που τής έκρυβαν τον ήλιο, και την ανέβασα και πάλι στην επιφάνεια. Μετά απο 20 έτη συμβίωσης  και περίπου 5 έτη εγκατάλειψης, αποφάσισα να το (ξανα)νοικοκυρέψω το κορίτσι μου... σκεπασμένη σε μια αποθήκη, η σκόνη, η ακινησία και η υγρασία είχαν αρχίσει να την ενοχλούν.

Μια μαμά φωτό της πολιτικής έκδοσης, και μια της μπατσικής....αλλά στα 500cc.

Ξεκινάμε... με πλύσιμο/λύσιμο.

Η καλλονή μέσα στον χώρο του R&D. Τελικά τα πράγματα είναι πιο άσχημα απ ‘ότι περίμενα.

Μιας και λύσαμε, δεν αλλάζουμε και συμπλέκτη? 2 βίδες είναι.

Ψαλίδι,  διαφορικό, ρεζερβουάρ, φτερά κλπ.

Καλό τρίψιμο στον σκελετό να μην μείνει ίχνος ή υποψία σκουριάς.

Αφού τα κομμάτια αναμένουν βάψιμο....άρχισα να ασχολούμαι με τα περιφερειακά.
Τιμόνια, λαιμοί κλπ πήγαν για  νικέλωμα υψηλής ποιότητας, τα λοιπά στο R&D χώρο μου....εμπρός καλό μου σύρμα κατσαρόλας!

Η διαφορά λίγο μετά το 1ο χέρι.Wenol και δράπανο...are an exhaust’s best friend!!!!

Η δουλειά συνεχίζεται, και η οξείδωση έχει πάρει δρόμο.
Εδώ το μοτέρ βαμμένο και το πλαίσιο επίσης...

...με τον άξονα να κρέμεται, τα σώθικα της να περιμένουν μοντάρισμα, και η φίλη της απ'έξω να περιμένει το αποτέλεσμα του λίφτινγκ.

Ωραίο δεν είναι το μαύρο με το χρώμιο?!!! Τελείωσαν και οι βαφές.

Αρχίζει να παίρνει σχήμα. Έλεγχος και τοποθέτηση ηλεκτρικών, συσφίξεις 1ου επιπέδου.

Έτοιμη η κούκλα!!!

Χαρακτηριστικά: