Classic endurance 2012

Γιατί να ξυπνήσεις στις 05,30 το πρωί;  Έχει πλάκα να πονάνε τα μαλακά σου μόρια στο τέλος της ημέρας; Σε ποιό event συμμετάσχεις με μοτοσυκλέτα 40 ετών και είσαι στην κατηγορία "Μοντέρνα"; Που τα πάνε τα σαράβαλα θα ρωτήσει ο άσχετος; Δεν λυπούνται να ταλαιπωρούν κλασσικές μοτοσυκλέτες; (ο γνώστης).

Η πρόκληαη ενός rally αντοχής με κλασσική μοτοσυκλέτα που αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας ανάλογα με την ηλικία της, η εποχή διεξαγωγής που είναι πάντα χειμώνας με απρόβλεπτο καιρό, η μοτοπαρέα, οι απρόβλεπτες βλάβες (έσπασε καινούργια ντίζα, ούτε 20 χρόνια δεν την είχα!), η χαρά του δρόμου απο την πολύωρη οδήγηση,  είναι απαραίτητα συστατικά του Classic Endurance που διοργανώνει η Ελληνική Λέσχη Φίλων κλασικής μοτοσυκλέτας.

Για το 2012 το 10ο επετειακό Classic endurance, ξεκίνησε με σύνθημα "no guts, no glory" δηλ. σε ελεύθερη μετάφραση με λίγη φαντασία "άντε και καλά ξεμπερδέματα".

Η Πελοπόνησσος για άλλη μια φορά έδωσε μαγευτικά χλμ στα βουνά. Ζήρεια, Μαίναλο, πολλές κορφές μέχρι τον ναό του Επικούριου Απόλλωνα με την απίστευτη θέα, πολλές στροφές μέχρι την Κυπαρισσία που ήταν το τέλος της πρώτης ημέρας. Δεύτερη ημέρα πάλι βουνά μέ στάση στην Αρχαία Μεσσήνη (εντυπωσιακή αρχαία πόλη, μακάρι σήμερα να είχαν οι πόλεις μας τέτοιο σχέδιο!) και συνέχεια προς Κορώνη και το υπόλοιπο "πόδι" της Κυπαρισσίας. Τρίτη ημέρα ο σχετικά μαλακός καιρός τις δύο προηγούμενες, έδειξε τα δόντια του με πολλή βροχή, χαμηλές θερμοκρασίες, και χιόνια στο Αρτεμίσιο.

Αλλά ο δρόμος έχει και αυτά, βάζεις βροχή στις τσέπες και προχωράς. Έτσι και αλλιώς όταν οδηγάς ένα V7 Special που σε παίρνει στην αγκαλιά του και είσαι στα "Μοντέρνα" δεν μπορείς να γκρινιάζεις, ρίξε μια ματιά γύρω σου στα  υπερήλικα "ξερά" με το αβάνς στο χέρι και την γερή πιστονιά να παλεύουν με τις ίδιες συνθήκες.

Η Αθήνα μας υποδέχθηκε σκοτεινή και κρύα, άλλο ένα endurance τέλειωσε. Τι νιώθεις; Ανακούφιση;..σίγουρα, τα πρώτα 5 λεπτά μέχρι το αίμα να ξαναέρθει στα χέρια. Μετά;...αναμονή για το επόμενο!!!, αγωνία να έχεις χρόνο και χρήματα για να ξαναείσαι εκεί.

Το Moto Guzzi

Ενα V7 Special του 1972, το οποίο αφού εκτέλεσε το υπηρεσιακό του καθήκον στην Ελληνική αστυνομία, αποστρατεύτηκε στον ΟΔΔΥ, πέρασε σε χέρια ιδιωτών, μέχρι που κατέληξε σε εμένα πριν 8 χρόνια. Η σχέση μας είναι όλο έρωτες και λουλούδια απο εμένα στην γηραιά κυρία, αλλά ανταποδίδει με το παραπάνω σε σκληρές διαδρομές χωρίς να κάνει κίχ! Ακόμα και αν θέλει να βήξει το κάνει όταν είμαστε μόνοι μας μακριά απο αδιάκριτα βλέμματα.

Όπως όλα τα V7 εχει χαμηλό κέντρο βάρους που προσφέρει ευελιξία και σταθερότητα, μεγάλο κόψιμο τιμονιού, άνετη σέλλα, ροπή, και σιγουριά στο "πάτημα", μαλακά χειριστήρια και εργονομία αν εξαιρέσεις τον δύσκολο διακόπτη του φλάς. Τα φρένα είναι καλά, αλλά θέλουν μια προσοχή απο όσους  έχουν έλλειψη εμπειρίας οδήγησης με ταμπούρα, και το κιβώτιο μακάρι να είχε πέμπτη ταχύτητα (μια βελτίωση που ήρθε το 73-74 με το GT 850). Με το 4αρι σασμάν η ταχύτητα ταξιδίου περιορίζεται στα 100-110 χλμ αν και υπάρχει η δύναμη μέχρι την τελική των 160 χλμ, αλλά σε στροφές υψηλές για τον χαρακτήρα της μοτοσυκλέτας. Μην ξεχνάμε οτι δεν είναι σπόρ μοντέλο, αλλά μοτοσυκλέτα σχεδιασμένη για αστυνομική χρήση και τουρισμό στις πολιτικές εκδόσεις.

Υπόκλιση στον Carcano!!!

Copyright © guzzista.gr