V50 Monza

Το V50 Monza ήταν ελαφρύ και μαζεμένο, αλλά ποτέ δεν είχε την αναγνώριση που θα έπρεπε. Καιρός να το αλλάξουμε αυτό... Στα μέσα του 1970 κατά την διάρκεια της πετρελαικής κρίσης, όλοι οι κατασκευαστές επέκτειναν την μικρομεσαία γκάμα μοντέλων τους.

Η Moto Guzzi δεν ήταν εξαίρεση, και ο σχεδιαστής της Lino Tonti, είχε έτοιμα τα σχέδια γιά μία μικρή μοτοσυκλέτα διατηρώντας τήν κλασσική διάταξη του V90 , με άξονα στην τελική μετάδοση. Τελικά έπεισε τον Alejandro De Tomaso να του δώσει άδεια παραγωγής, αλλά με τον όρο να αυξήσει την παραγωγή, και να μειώσει το κόστος . Ο Tonti κατάφερε να δημιουργήσει μια πολύ συμπαγή κατασκευή. Αν και ακολούθησε την σχεδίαση των μεγαλύτερων μοντέλων, με κεντρικά τοποθετημένο εκκεντροφόρο με αλυσίδα, και ωστήρια να οδηγούν τις βαλβίδες, απο πολλές άλλες πλευρές ενσωμάτωσε τεχνολογικές λυσεις πιο εξελιγμένες απο οτι στα μεγαλύτερα μοντέλα. Σημαντικές βελτιώσεις ήταν ο συμπλέκτης και το φίλτρο λαδιού. Το φίλτρο μπορουσε να αλλαχθεί χωρίς να βγάλεις το κάρτερ, και ο ξηρός συμπλέκτης είχε ένα δίσκο και ενα ελατήρια διαφράγματος, αντι για τα πολλαπλά ελικοειδή που χρησιμοποιούσαν μέχρι τοτε τα μεγαλύτερα μοντέλα. Αυτή η σχεδίαση, αποδείχθηκε καλύτερη απο τών μεγάλων κινητήρων, πιο ανθεκτική και με πιο μαλακή και προοδευτική λειτουργία. Το πλαίσιο ήταν ίδιο με των μεγάλων, με αφαιρούμενο κάτω τμήμα. Λεπτά καλάμια εμπρός, διπλά αμορτισέρ πίσω, και τρείς δίσκοι συμπλήρωναν την μοτσυκλέτα, η οποία ήταν εξαιρετικά ελαφριά.

Οπως ήταν αναμενόμενο, σπορ εκδόσεις του V35 και V50 ακολούθησαν μετά την πρώτη έκδοση τους το 1977. Με στυλ ανάλογο του Le Mans, μικρό φαίρινγκ, κλίπ-ον, και πίσω τοποθετημένα ποδωστήρια, το V35 Imola και το V50 Monza πήραν τα ονόματα τους απο διάσημες Ιταλικές πίστες.

Το Monza ειχε αρκετά αναβαθμισμένο κινητήρα απο την απλή έκδοση. Διατηρώντας τις αναλογίες 75χ75, φορούσε μεγαλύτερες βαλβίδες, και 2 καρμπυρατέρ Dell’orto PHBH 28B με αποτέλεσμα την αύξηση της ιπποδύναμης στους 48bhp στις 7600rpm. Οι άξονες του κιβώτιου και τα ρουλεμάν ήταν ενισχυμένα για να αντέχουν στην μεγαλύτερη ιπποδύναμη, και είχε ανάφλεξη δύο σταδίων και διπλή αλυσίδα χρονισμού.

Αν και το V50 Monza είχε μεγάλη διαφορά απόδοσης απο το απλό V50, δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τα άλλα 500 σπόρ που εμφανίστηκαν εκείνη την εποχή. Το μόνο σημείο που πραγματικά ξεχώριζε ήταν το βάρος και οι διαστάσεις. Με 1420mm μεταξόνιο και ζυγίζοντας μόνο 160kg, η μοτοσυκλέτα ήταν εξαιρετικά μικρή- ιδιως αν την έβαζες δίπλα στο σύγχρονο της Honda CX500 . Τελικά η αναζήτηση της ιπποδύναμης, έφερε τις τετραβάλβιδες κεφαλές, και οδήγησε στο 650cc Lario το 1984, αλλά είχε χαθεί η κομψοτητα και το μικρό βαρος του V50. Το V50 ήταν ενα απλό, μινιμαλιστικό σχέδιο, πράγμα σπάνιο στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και δεν έλαβε την αναγνώριση που του ‘άξιζε, αν και προσέφερε μια υπέροχη μοτοσυκλετιστική εμπειρια με την ελαφρύτητα του, σε μια εποχή που ο κανόνας ήταν βαριές και δυνατές μοτοσυκλέτες.

Copyright © guzzista.gr