Παρουσιάσεις

Να το κάνω μια βόλτα?   θα ήθελα να ρωτήσω όταν το είδα για πρώτη φορά απο κοντά στο κατάστημα της Moto Guzzi του Κ.Λυμπερόπουλου στην Μεσογείων, αλλά τι να ρωτάς σκέφτηκα. Η Cali καθόταν καταμεσής στο βάθρο της μέσα στον χώρο παρουσίασης λαμπερή, όμορφη και απόμακρη σαν ντίβα.

Συνήθως στα καινούργια μοντέλα αφιερώνονται σελίδες επι σελίδων απο άρθρα για δοκιμές, συγκρίσεις, εντυπώσεις στο σύνολο του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου. Τι γίνεται όμως όταν τα φώτα χαμηλώσουν; όταν τα χλμ ανέβουν και πλησιάζουν τριψήφιο νούμερο;

Το V11 Le Mans είναι το τελευταίο μέλος της σειράς που ξεκίνησε με το Lemans 850. Όταν μάλιστα μιλάμε για την έκδοση Rosso Corsa το ειδικό βάρος του ονόματος μεγαλώνει ακόμα παραπάνω λόγο της σπανιότητας του μοντέλου και όχι μόνο. Περισσότερη ώρα πέρασα χαζεύοντας αυτό το μηχανάκι παρά οδηγώντας το. Η ισορροπία των όγκων του, το ρετρό φανάρι μέσα στο μικρό του φέρινγκ σε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές. Με το μάτι μαγεμένο από το γυαλιστερό Rosso Corsa χρώμα να πέφτει πάνω στο χρυσό του Ohlins, ακολουθεί μερικές κόκκινες πινελιές στις κεφαλές και σβύνει σε γκρι και μαύρο στην ουρά με μια υπογράμμιση από τιτάνιο. Όχι δεν είναι πίνακας ζωγραφικής ούτε κάποιο πιάτο διάσημου σεφ αλλά ένα από τα ομορφότερα τέκνα του Mandello del Lario.

"Μια βόλτα θα πάω μέχρι το αεροδρόμιο το πολύ και θα έρθω για καφέ."

Δεν πήγα ποτέ για καφέ, ούτε έστριψα στη διασταύρωση για το αεροδρόμιο. Έκλεισα την τάπα στο βενζινάδικο, κατέβασα τη ζελατίνα του κράνους, κούμπωσα την 1η στο κιβώτιο και μετά χάθηκα. Εγώ, ο Άσσος και ο δρόμος. Ο Άσσος, ο δρόμος και εγώ ειλικρινά δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ήθελα να δω αν τραβάει στην ανηφόρα της Καρδίας (με 160 την ανέβηκε άνετα) και από εκεί και πέρα ανέλαβε αυτός να με πάει βόλτα. Με τον τρόπο που μόνο ένας Άσσος μπορεί.

Η Ιταλία, στα κλασσικά καλύτερά της

Υπάρχουν χώρες και χώρες, υπάρχουν καταπράσινες εξοχές και βιομηχανικές περιοχές, χωριά πανέμορφα και κακάσχημες πόλεις. Μέρος τού κόσμου όμως σαν τον ιταλικό Βορρά άλλο δεν υπάρχει, κάπου μαγικό κι εξωπραγματικό, κάπου υπερσύγχρονο κι απογειωμένο, κάπου ξεχωριστά ιδιαίτερο όσο και μοναδικά γοητευτικό. Και πού οφείλεται τούτο;

Το magnum opus του Arturo Magni
Για τούτο τον καλοκαιρινό και μάλιστα αυγουστιάτικο «πάγκο» μου διάλεξα μια μοτοσυκλέτα σπάνια όσο και μοναδική, άγνωστη και αθώα εμπορικού-διαφημιστικού αίματος, ένοχη όσο και υπεύθυνη να υπογραμμίζει γιατί τούτη η των «κωλοελλήνων» πατρίς πάει κατά διαόλου.

Μέχρι τώρα μια σύντομη επαφή το 2008 με ένα μαύρο Bellagio, είχε αφήσει μια ευχάριστη ανάμνηση μίας μοτοσυκλέτας που μόλις κύλαγαν οι τροχοί της ξέχναγες οτι οδηγάς custom. Έστριβε, φρέναρε με ένα εύκολo τρόπο, και είχε σαφή διαφορά με την California που ανήκει στα μεγάλα cruiser.

Στο πλαίσιο του περσινού CONCOURS D' ELEGANCE της ΦΙΛΠΑ, μια σπουδαία παρουσία ήταν το πρόσφατα αναπαλαιωμένο (στην Ιταλία) Moto Guzzi Trialce του Παν. Μαριολόπουλου.

Είναι σπάνιο ένα στρατιωτικό όχημα να είναι τόσο κομψό. Παρ' ότι χρηστικά είναι μια απλή στρατιωτική μοτοσυκλέτα μεταφοράς υλικού, οι λεπτομέρειες φανερώνουν το βάθος σχεδίασης που αντανακλά το πνεύμα της κατασκευής μοτοσυκλετών απο την Moto Guzzi εκείνη την εποχή.

ENJOY!!!

"...H Sport 14 είναι η εξέλιξη του 500 Sport (παραγωγής ’23-’28) με καινούριο βελτιωμένο μπροστινό πιρούνι και εξίσου βελτιωμένα φρένα και ηλεκτρικά.